Zo kort na het weekend London staat ook de vakantie naar Italië voor de deur.
Samen met mijn sinds 30 jaar goede maat Marco Bijl en zijn vrouw Louisa vertrekken we naar Bella Italia. Het is wederom een dubbele gebeurtenis, Italie is echt MIJN vakantieland. Ik heb er zin in, maar ik weet ook dat dit mijn laatste bezoek zal zijn aan de Italianen.
We maken er een rondreis van en 
genieten allemaal van al het moois en van elkaar. We zitten in de gondel, eten veel pizza en pasta en tussen de bedrijven door vieren we ook nog de 10e verjaardag van mijn geweldig stoere zoon Sam. In elke plaats die we aandoen doe ik hem een voetbaltenue cadeau van de plaatselijke voetbalclub. Natuurlijk allemaal met rugnummer 10 en de naam Jolen op het shirt.
Met een tomeloze kracht, veel aanmoediging en ondersteuning doe ik het voor mij eigenlijk onmogelijke.
Ik beklim en bezweer de Vesuvius….. nadat ik voor de helft gebracht werd door de taxi 😉
PFFFFF, het was een hele beproeving, maar wat dat een mooie gebeurtenis. Hier heb ik heel sterk de vriendschap van Marco,Louisa en de liefde van mijn kinderen mogen ervaren. Ik ben trots, ontroerd, moe en ik heb pijn! Pijn die ik herken en die aangeeft dat je er mee moet stoppen. Pijn die ik verbijt en zo min mogelijk wil laten zien en merken aan de lieve mensen om mij heen. Maar ik kan er niet omheen. Op mijn Facebook houdt ik het thuisfront op de hoogte van mijn reis en ook laat ik ze weten dat het voor mij klaar is. Het loopt ten einde.
De laatste week nemen we rust aan het strand, Dit is dus ons laatste bezoek aan onze favoriete camping Alberello. Hoe vaak zijn we de afgelopen jaren hier niet heen gegaan met in ons achterhoofd komen we hier volgend jaar nog we terug?
Nu is de laatste keer van ons bezoek een feit. We komen zelfs nog ouwe bekenden van vroeger tegen. De laatste dag van de vakantie breekt aan. Het vertrek is moeilijk en emotioneel. Mijn kinderen hebben het zwaar en ik niet minder.
Geweldige Italianen, ik ga jullie missen.
MAAR IK DENK JULLIE MIJ MEER!!.
