Lieve mensen,
Ik wil jullie hierbij mededelen dat mijn vader Dirk Jolen op 5 januari 2017 is overleden. Hij is op een hele mooie manier zonder pijn of twijfel in slaap gebracht. Hij is nu waar hij wilde zijn, nl.op een plek waar hij geen pijn meer heeft. Hij heeft rust en dat is wat wij hem al heel lang gunde. Hij vond het heel moeilijk om mij, mijn grote zus Roos en klein broertje Sam achter te laten, maar voor mijn gevoel heeft hij dat niet gedaan. Hij heeft er juist voor gezorgd dat we voor zo ver mogelijk op onze eigen benen kunnen staan. Hij heeft alles voor ons gedaan wat hij maar kon, hij was zelfs een kwartier voor dat de longarts kwam bezig met een mail over mijn telefoon abonnement. Ik weet dat hij het goed heeft kunnen afsluiten, want hij was op de dag zelf de rust in huis. Hij maakte voordat hij op de bank ging liggen nog even een oude Jolen grap en gaf mij en Sam nog zijn laatste heerlijke knuffel. Papa heeft van te voren nog aan mij en Sam een brief voorgelezen met alle woorden er op wat hij nog wilde vertellen.
Gistermorgen om 10 uur had ik een afspraak bij de SCEN-arts. Ik ben er alleen naar toe gegaan en het was dezelfde vrouw als 3 maanden geleden. Helaas twijfelde ze nu aan een ondraagbare kwaliteit van leven (tja….ik stond stijf van de morfine), maar ze kan mijn pijn niet voelen en weet ook niet wat ik allemaal moet slikken om de pijn te onderdrukken. En dan niet te vergeten mijn avontuurtjes bij Catharina, want hoe vaak ben ik de laatste tijd wel niet ’s avonds laat of ’s nachts niet naar het ziekenhuis geweest voor een morfine shot via het infuus….Uiteindelijk ging ze met mij mee dat dit toch niet een echte kwaliteit van leven is. Nee, natuurlijk wil ik niet dood, ik heb al jaren geen progressie van ziekte, maar mijn lichaam kan niet meer en is gewoon op.
